به گفته ستاره شناسان، خورشید “پایان جهان” را به ما مدیون است – هر لحظه ممکن است بیاید

پس از مرتب‌سازی ستارگان از فهرست مشاهدات تلسکوپ کپلر، محققان 56450 ستاره را انتخاب کردند که مشروط به خورشید شبیه هستند. 2527 نفر از آنها 2889 سوپرشعله با انرژی صدها برابر بیشتر از شعله 1859 ثبت کردند. و اگر پس از آن تجهیزات ایستگاه های تلگراف در سراسر زمین شعله ور شوند، در صورت وقوع مگا شعله، احتمالاً همه ماهواره ها غیرفعال می شوند و تجهیزات الکترونیکی در سطح زمین به طور گسترده تحت تأثیر قرار می گیرند. شکست عظیم الکترونیک به پایان واقعی جهان برای تمدن وابسته به آن تبدیل خواهد شد.

محاسبات ساده نشان داده است که ستارگانی مشابه خورشید می توانند هر 100 سال یکبار شعله های بزرگ ساطع کنند. اگر اینطور باشد، ستاره ما قطعاً «پایان جهان» را مدیون ماست. اما یک کشش دیگر در کار وجود دارد. رویداد 1859 همچنین با پرتاب جرم تاج به سمت زمین همراه بود. یک شعله بدون پرتاب جرم خورشیدی – بیشتر اشعه ایکس – نیز قند نیست. این یک وقفه در ارتباط و قرار گرفتن در معرض همه کسانی است که در هواپیما یا فضاپیما پرواز می کنند.

تهدید واقعی پلاسمای خورشید است – توده تاجی. ذرات باردار به شکل باد خورشیدی می توانند جو را تا حد زیادی باد کرده و به معنای واقعی کلمه ماهواره ها را رها کنند و همچنین باعث ایجاد جریان های القایی در سازه های فلزی گسترده روی سطح زمین شوند. شعله‌ها همیشه با پرتاب جرم تاجی همراه نیستند، که به عنوان ناشناخته دیگری در معادله آخرالزمانی دانشمندان عمل می‌کند. در نهایت، شعله‌های آتش نیز اغلب به دور از زمین هدایت می‌شوند و احتمال وقوع قیامت را کاهش می‌دهند. بنابراین، به تعبیر کلاسیک، می توان گفت که نتایج در مورد احتمال بالای پایان جهان بسیار اغراق آمیز است. اما ما نمی توانیم این احتمال را فراموش کنیم. ما به بررسی موضوع ادامه می دهیم.